2 Η Θαλασσα του ουρανου

Στην θαλασσα του ουρανου

πεσανε τα αστερια

οταν εγω κοιμομουνα

μεσα στα δυο σου χερια

Ναβαγοσωστης το φεγγαρι

βουτηξε κι αυτο

στην δικη σου χαρη

και στον ωκαιανο

Η νυχτα ειναι μαγικη

και εμεις μια οπτασια

δεν με κουραζει η θαλασσα

ουτε η φαντασια

Το καραβακι της ελπιδας

βγαινει στ'ανοιχτα

κι εγω που τρεμω

σαν το ψαρι

στην δικη σου αγκαλια

Λουζει το φεγγαρι

με το ασημενιο φως

η αγαπη ξεπροβαλει

στην οχθη ευτυχως

Φτανει ως τον οριζοντα

και παλι γυριζει πισω

αμετρητα τα σ'αγαπω

πως να τα λησμονησω
ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ 15/1/2014