Στην λιμνη της σκεψης μου
αγγιροβολισαν οι ποθοι
τραγουδια θλιμενα
ουρλιαζουν οι πονοι
στον πικραμενο ουρανο
Ενα ονειρο αρχισε να φενεται
στον οριζοντα του θολου μυαλου
ανασανα βαθια κι ,ειπα
Να! ενας φαρος
ας παω προς τα εκει
κι οποιον παρει ο χαρος
Αρχισα να προχωρω
στην κατευθηνση αυτη
και με ζηλο κινηγω
το ονειρο αυτο
ηταν τοσο μαγικο
Ξαφνικα πιανει τρηκυμια
στης καρδιας την ηρεμια
οι χτυποι δυναμωσαν
και δεν ειχα ησυχια
ουτε καν μια ουτοπια
Στην πετρα εισουν καθισμενος
δακρυσμενος και θλιμενος
νομιζες πως ειχα φυγει
μα κοιτα ειμαι εδω
Ελα πιασε μου το χερι
μην φοβασαι μην σε μελη
ειμαι εδω με εναν σκοπο
η μοιρα επλεξε το ονειρο
ναι το ονειρο αυτο
και ειναι μονο για μας τους δυο
ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ 7/1/2014
No comments:
Post a Comment