Αγαπη της ψυχης

Σε ειδα να περνας,
ειπα μεσα μου,θεε μου
τι νεκρικη οψη εχει αυτος!
Σταθηκες.
Καταλαβες πως σε κοιτουσα
σου χαμογελασα
ειδα τα ματια σου να λαμπουν
δυο αστερια ξεπηδησαν απο μεσα τους
Σου απλωσα το χερι μου
μου ειπες ειναι ζεστο
αμεσως ενιωσα την παγωνια
να φευγει απ'το δικο σου
Σε κοιταξα βαθια στα ματια
με ρωτησες γιατι κοιτας?
Ειδα τον παραδεισο σου,
στην καρδια σου ηταν ζωγραφισμενοα,
αλλα ξεχασμενος μεσα στο βλεμα σου
Εγειρα στην αγκαλια σου
να ακουσω τους χτυπους της καρδια σου
τιποτα!
Κολλησα τα χειλη μου στα δικα σου
με μια ανασα δυνατη νικωντας την δικη σου
Εσβησαν ολες οι σκιες του παρελθοντος
ενα μελλον καθαρο φωτεινο
ανοιξα για μας
Αρχισε η ζωη σου η ζωη μου
Ηζωη μας αρχισε να ξετυλιγεται μπροστα μας
ηταν υπεροχο που σε συναντησα
ευλογια που σε αγαπησα
στιγμη παραμυθενια
ολα ηταν μαγικα
Μπηκες βαθια μεσ"την ψυχη μου
εκει στησαμε την φωλια μας γιατι η δικη σου
πονουσε ακομα.
Σελατρεψα.
βρεθηκαμε να περπαταμε αγκαλια
σε εναν δρομο μαγικο παραμυθενιο
χαζευα να σε κοιτω και να σ"ακουω να μου λες
ειμαι η μουσα σου η παναγια σου
με λαχταρα επεφτα στη αγκαλια σου
μεθησμενη απ"τα φιλια σου
ζαλισμενη απ"την μυρωδια του κορμιου σου
κηπος αγριολουλουδα
χανομουνα στην δυνη του ερωτα μας
οι ψυχες μας κατοικουσαν σε ενα σωμα
το δικο μου γιατι το δικο σου
πονουσε ακομα

Γεωργια Καρακατσανη 5/4/1998