Στην ανηφορα της ζωης

Στην ανηφορα της ζωης
μονη μου ανεβαινω
κουραστηκα να περπατω
κι εκατσα να ξεκουραστω
Μα απ'την μεγαλη κουραση
βαρια αποκοιμηθηκα
και ειδα μια οπτασια
που τοσο συγκυγκινηθηκα
ειδα να ανοιγει ο ουρανος
και σαν αγγελος να βγαινεις
αγαπημενε μου εσυ
που τοσο με παιδευεις
Μα οταν συνηλθα η δυστυχη
και ανοιξα τα ματια
σε ειδα να στεκεσαι εκει
και εγινα κοματια
Δεν το περιμενα ποτε
πως θα'σουνα κοντα μου
στην ανηφορα της ζωης
και μεσ'την αγκαλια σου

Γεωργια Καρακατσανη  28/5/2002